Laatste dag voor nieuwjaar....

 Een bushokje en een watertoren op de achtergrond: beetje anders, niet?

Een halve autostrade voor mij alleen! De rechter helft was bijna af maar nog niet in gebruik.

Dit zijn dus de mannen die het doen: Man at work! Allemaal niet-Omanen: Bangladesh, India, Bengalen.. Slavernij is hier in de vorige eeuw natuurlijk afgeschaft maar de inkomensverschillen tussen begoede Arabieren en migranten moeten enorm zijn.

Een intiem moskeebezoek onderweg bij valavond:

Na 70 km fietsen was het 18u en donker en nog veel te rijden (60km), te veel, vandaar. Tot nu toe waren het in 3 dagen 330 km. Omanen vinden wel altijd een oplossing. Tot hier toch even wat cijfertjes ;-) .

Die ochtend in Oman...

De gastenkamer maar meestal een ontmoetingsruimte

's Ochtends piept een meisje door de trapleuning, wat een zicht:

Moet dit nog meer zijn? Ontbijt met heel de familie op een tapijt in de zon en dat als gast!

Zo eet je hier in Oman: met een stok pannekoekbrood opscheppen of knijpen:

De gastheer liet geparfumeerde kruiden roken op gloeiende kool voor mij als gast. Je moet dit dan naar je toe en onder je klederen wuiven, een mooi ritueel:

Het oude dorp waar de grootouders-familie woonde. Nu wonen er de arbeiders: Bengalezen:

Een oude bron met stromend water waar vroeger heel het dorp zich ging wassen:

Bevloeiing is hier uitermate belangrijk. Wist je dat 1 l drinkbaar water meer dan dubbel zoveel kost als 1 L olie? De stammen uit de streek hebben hiervoor bloedige oorlogen uitgevochten vroeger. Nu wordt het schaarse water mooi verdeeld.

 En zo wordt hier een kus gegeven onder mannen: neus tegen neus en dan een luchtzoen:

Een prachtige dag, een ongelooflijke Arabische belevenis...

Arm

en rijk.

Een parkje in Al Alain

Een wat trieste foto van een mall:

Luxe, luxe, luxe...

Tiny drops of water coming done, the escalator is going up:

Dames in het zwart, bedekt en zedig:

Ik ben hier op enkele km van de grens met Oman. Oman wordt bijna niet vernoemd op de verkeersborden. Kijkt de Dubai-regio wat neer op Oman?

Gebergte en woestijn

Een mooie ontmoeting met een adviseur voor de tankshops: communicatie, strategie... Hij trakteerde mij en nodigde mij op het einde alles te nemen uit de shop wat ik maar wenste. Ongelooflijk gastvrij.

Een mooie manier om Oman binnen te rijden:

Wat zou hier opstaan. Opeens was er weinig verkeer op de autostrade:

Door deze omgeving reed ik meer dan 70 km. Mijn totale trip vandaag was 120 km:

Gevaar voor duinen:

 Pitstop. Eenvoudig kan heel fijn zijn.

Een woestijnplaatje

Mijn fietsschaduw en de woestijn. Het was een fantastische woestijntocht met weinig verkeer, open immens zicht, wind in de rug tegen 25 per uur, machtige muziek in de oortjes... En de nacht die valt. Een ervaring die ik nooit zal vergeten!

Zoals bij ons gaat hier ook de zon onder maar dan in de woestijn:

De Arabische klanten laten zich bedienen tot in de auto. 2 koffies graag.

De mannen kijken altijd naar kaarten:

Lekker gegeten. Je verbruikt meer dan 4000 kcal per dag. En veel drinken, zout...

En dan ongelooflijk. Je spreekt met een Omanees en ze nodigen je uit. Elke passant wordt door hun spontaan tot 3 dagen (!) uitgenodigd. Het is hun gastvrijheid vanuit geloof. Het voelt in het begin onwennig aan maar ik heb dit voluit geaccepteerd. We hebben samen in deze tent in de avondkoelte gepraat, gedronken en gegeten. Zonder vraag, gewoon zo... Ik heb hun hiervoor uitgebreid bedankt maar zij zijn blij dat ik hun uitnodiging accepteerde. Wij verwende West Europeanen hebben hier veel van te leren! Ik kan hier blijven slapen...Een avond en nacht als geen ander! De beelden spreken voor zich.

2 neven van dezelfde stam. De ene gaf mij eten en drinken, de andere onderdak.

Bezoek aan de boerderij waar arbeiders uit Bagladesh een put uitgroeven voor water:

Een van de arbeiders: