’s Morgens “gezellig warmen bij een vuurtje”
Een paleis en zonsopgang
Een grappige combinatie van een oud heilig beeld met een
omgevallen bord met internet
Een slagboom zoals je het alleen maar in India kan vinden.
Hier kan je nu wél onderdoor:
Dit paleis lijkt wel te drijven op het water. Alleen maar te
bereiken per boot. Daar zou je in deze lawaaierige stadsomgeving wel echt tot
rust komen. De koningen en maharadja’s wisten het met hun vermogen wel goed te
regelen.
Ik heb hier een ticketje gekocht in dit prachtige paleishotel
in deze voorname kamer eigenhandig geschreven door deze “bedienden”, dit voor
een bezoek aan het oude paleis (dat ik nadien niet gevonden heb ;-) . Als je geen vooraf geplande tourreizen
maakt kom je net zulke unieke dingen tegen: gans alleen, alle service, rustig
kunnen rondkijken en dan naar het meest luxueuze antieke toilet te kunnen gaan
van mijn tocht.
Ik rijd hier al licht zwetend rond in mijn hempie en de
kinderen rillen blijkbaar van de koude:
Zo worden stenen hier dus gemaakt en gebakken, één voor één.
Nog echte handenarbeid:
Geen hooizolder maar een boomzolder:
Van deze pompen vind je er overal. Simpel handbediend,
eenvoudige te repareren mechaniek en zo moeten ze hier niet gaan fitnessen:
Mijn zonnepet was lichtjes gescheurd en even rondkijken: een
echte kleermaker. Hij heeft de job keurig geklaard voor 10 roepies of 15 cent.
Daarnaast was een mechanieker die dan mijn ketting nog geolied heeft.
En dit gaf weer heel wat bekijks. In mij hadden ze niet zoveel interesse, maar in mijn fiets des te meer. 2000 km fietsen, “Ah ja?” maar 27 versnellingen “Waaw!!”.
De moeder kamt nog even de haartjes voor ze naar schoolgaat:
Een machtig interessant schoolbezoek. Alle kinderen keurig
op een rij:
Er werd militaristisch een soort “Geef acht” gedaan, oude sanskrietliederen gezonden (waarvan ik een van de Yoga herkende! Om bur buva svaha, tat…), gemediteerd en dit als start van de schooldag:
Spijtig genoeg heb ik dit niet op de foto maar ik mocht aan
een tiental gehonoreerde leerlingen wat geld geven en een deel stylo’s. Ze
hebben zo even gebruik gemaakt van dit “eervol bezoek”.
Nadien ben ik op de thee gevraagd in de leraarskamer met de
directrice en het voltallige lerarenkorps. Heel aangenaam.De directrice schreef aan haar bureau nog een en ander in
Hindi.
Dan nog een kort klasbezoek waarbij de kinderen in koor
riepen “Good morning sir!”
Nog even een klassiek fiestkiekje en we zijn weer weg. Mijn
aangenaamste schoolbezoek ooit!
Een echte smid oude stijl. Ze waren hier een beitel aan het
smeden:
Zo worden er nog huizen gemaakt: van klei(?), water en… Het
materiaal werd vlak voor het huis afgegraven, gemengd en aangevoerd waarna een
ervaren “metser” de muren opbouwde.
Dit is voor tientalen km mijn geasfalteerd smal hobbelwegje:
De volgende 3 beelden spreken voor zich:
Weer een school waarbij ze allemaal naar de muur stormen
voor deze rare fietser:
En nu tijd voor de was. Een vrouw zeept de kleren in, steek
ze in een beschermende zak en klopt er met een houten spaan op. Een handmatige
wasmachine:
De kleine moest nog even in bad en werd wenend door een
zusje met het pompwater afgespoeld.
De grote zus vindt het wel leuk:
En hier nog 2 mooie poses om deze fietsdag af te sluiten:
Deze pompen vind je er overal. Simpel handbediend, eenvoudige te repareren mechaniek en zo moeten ze hier niet gaan fitnessen:
Na bijna 8 uren fietstoerisme met een uitgebreide schoolstop
heb ik me naar de stad Chittaugarh laten voeren (2u rijden) omdat een
slaapplaats vinden hier niet evident is.
Dan wordt je recht in een stad gevoerd naar een hotelletje
(500 roepies of 7,5 €) waar het een komen en gaan is aan de balie. Mijn fiets
kan ik in een vieze kelder parkeren waar nog heel wat anderen aan het werk
zijn. Ik ben een tweede maal naar de fiets gegaan om hem te ketenen. Toch denk
ik dat hier veilig is maar als Europeaan heb je er toch moeite mee.
Typische chaotische drukte op straat. Ik zit nu op mijn
kamer de teksten voor de blog te typen en zit qua geluid precies midden in het
verkeer: toeteren dat het niet op kan in alle toonaarden, jankende honden,
sputterende tweetakmotoren en waarschijnlijk onnoemelijk veel fijn stof wegens niet gekeurde moderne auto’s. Goed dat ik hier alleen zit want ik zou me alleen
maar schuldig voelen voor mijn partner of vriend. Dit is India!