Dit was een dag als geen één. Een lange vloeiende tocht van
Kohampur tot Lamahi (115 km).
Vertrokken met wat mist en dan trok de hemel
open, letterlijk en figuurlijk. Vlakke weg met wat heuvels, prachtige
vriendelijke mensen, veilig en vredig. De wind zat goed. Al fietsend kon ik
alles rustig bekijken en beluisteren. Mensen lieten zich gewillig en trots in
beeld brengen. Dit is leven in volle kleur, vreugde en vrede. Ik heb van elk
moment genoten, de Nepalezen waren met mij en het was goed.
Noot: ik heb van de vorige dagen nog een aantal mooie korte video's toegevoegd.
Noot: ik heb van de vorige dagen nog een aantal mooie korte video's toegevoegd.
De beelden spreken voor zich. De avondzon bracht bijkomende
gloed aan. De mensen zijn zo natuurlijk mooi. Kijk, luister, geniet mee met
mij:
Ook hier:
Oei, ik rijd door een natuurpark met tijgers ;-) :
Apen waren er wel met hopen:
Brugje was stuk, dan maar wat omrijden:
Badminton is hier een favoriete sport:
Hier wordt nu eens alles op de grond gegooid. Ik vond een halve lading anticonceptiepillen in de berm:
Geen olifant gezien maar wel zijn drol:
Een volledig droge rivierbedding wegens droog seizoen. In de zomer moet dat hier wat zijn met al dat Himalaya smeltwater:
De houtvracht was voor dit meisje te zwaar. En maar lachen...
Dit is dan het serieuze zware werk:
Een tussenmaaltijd, rivierzalm (denk ik) in olie gebakken, hummm!!
Gezichten veranderen stilaan richting Mongolië en China:
Nepalees: een lijntje waar alles wordt aan "opgehangen":
Syndroom van Reynaud: als ik bij fris weer iets koud vast neem gebeurt er dit:
2 ploegen voetballen met 1 goal en een gemeenschappelijke keeper, moet kunnen:
Hier wordt gedanst voor eigen huis. De mensen hebben veel plezier:
En nu in beweging:
Dit smaakt !
En dit ook:
Ook in de bomen worden bladeren en takken geoogst:
Maar ook afval en vuile buurten, een plaatselijk festival:
Een oprit van een huis:
Einde van een dag als geen ander. Morgen fiets ik naar de geboorteplaats van Boeddha: Lumbini.