’s Avonds werd hier serieus wat sterke drank genuttigd,
volle glazen maar de sfeer was goed:
Stevig ontbijt voor de tocht:
Carla is een Nederlandse uit Eindhoven die hier een half
jaar vrijwilligerswerk doet in een school (organisatie…). Tof avond- en
ochtendgesprek:
Deze vrouw veegde de straat schoon wat nodig is want
iedereen gooit alles maar uit het raam. Let op de enige veiligheidsvlag (nauwelijks
zichtbaar) en dat met al dat verkeer:
Een school voor leerlingen van 5 – 16 jaar. Ik reed de speelplaats op en onmiddellijk een stormloop van joelende kinderen:
Allen keurig in de rij:
De lerarenkamer met de directeur vooraan:
De leraar Engels neemt de aanwezigheidslijst op en iedereen heeft een nummer:
Een van de leerlingen heeft kleine zusje bij:
Een andere klas met ook een leraar Engels liet elk kind een
Engelse vraag beantwoorden: Wat is je favoriete dier, land, spel…
Vlechtjes (en snot):
Water halen:
En hier ben ik serieus de bergen ingetrokken:
Een dorpje onderweg met een combinatie van vingerbiljart en
kaarten, ingewikkeld:
Hier heb ik een lekker tussendoortje gegeten: gebakken kippenblokjes met groenten en saus. De frietjes liggen hier in de zon te dragen:
Als dit geen prachtige plek is voor een school? Minden in de
natuur, rustig, alle ruimte:
En maar klimmen en dalen:
Iedereen wil zich van één mooie kant tonen:
De buschauffeurs rijden hier soms wel als gek. Je moet het
maar doen, in een flauwe bocht over kop gaan:
Een laatste stuk kiezelweg waar enorm veel hout gesprokkeld
en getransporteerd wordt:
En als afsluiter een heerlijk maaltijd “Khana” genaamd die ik op goed geluk gekozen had. Ze spreken in dit hotel (10 €) bijna geen Engels: een bol rijst, knapperig stukje brood met wat komkommer, groenten, soepje, spinazie en een pikant sausje. Als toemaatje kreeg ik nog ongevraagd geroosterde noten.
6 anekdotes (vermits ik tijd heb wegens geen internet):
In vele streken van Nepal heb je niet altijd elektriciteit.
Na bepaald uur ’s avonds tot ’s morgens 7u is er geen. Hier moet je wel
rekening mee houden. Zo had ik nu gelukkig de elektrische boiler bij aankomst
al aangezet waardoor ik ’s morgens nog (zuinig) warm water had en vermeed ik
een ijskoude douche.
Bij aankomst in dit hotel (10 €) zat een oudere man in de
“lobby” die goed Engels sprak. Hij bood mij een lekker citroendrankje aan met
honig dat smaakte. Hij wou me gratis rondleiden naar de verschillende sites
hier. Ik heb gezegd dat ik liever allen ging. Ik kom inderdaad in een
toeristisch gebied (geboorteplaats Buddha) waar vermomde gidsen rondlopen maar
in Nepal zijn ze zo vriendelijk en behulpzaam. Ik kom er niet uit wat hij
bedoelde.
Eerste ochtendgeluiden hier zijn rochelende mannen. Zoals
wij tandenpoetsen gaan zij eerst ostentatief schrapen, rochelen en spuwen voor
een zuivere keel. Het lijkt me ook wel een geluidsteken zo van “Kijk, ik ben
wakker en maak me klaar voor de dag”. Vrouwen doen dit nooit en ook lager
geplaatste mannen (hulpjes…) niet. Of het zin heeft weet ik niet maar het is
alleszins opvallend te horen door de deuren van mijn kamer. Ook neusspoelingen
met een handvol kraantjeswater komen veel voor.
Fietstechnisch: tot nu toe geen enkel probleem gehad: geen
lekke band, niets. Wel moet ik de ketting om de paar dagen smeren door de vele
kilometers. Gisteren kwam een draagschroef los van mijn rechtertas achteraan
waardoor er slechts 1 steun overbleef. Ik heb er kilometers mee gereden met wel
een wat vreemd geluid dat ik negeerde. Bij nazicht zat de schroef er gelukkig
(!) nog aan wat met een kruisschroevendraaier zo geflikt was (met een groepje
erg donkerhuidige kinderen rond mij). Versnellingen (de kleinste) werken niet
meer perfect en ik ben nog niet zo handig in het afstellen ervan.
Internet? Je moet er moeite voor doen. In mijn laatste hotel
beloofden ze Wifi maar er was een systeemfout in de streek waardoor er geen
was. Ik België zouden we al steigeren bij 10’ zonder. In alle kleinere plaatsen
is er geen internet maar sommigen hebben dit via hun smartphone. Soms zie je
hier echt arme sloebers rondlopen maar die halen dan opeens na een bizarre
beltoon hun GSM uit hun versleten zak. Hoe ICT de wereld verovert.
Ik ben (wegens geen internet) gewoon gaan slapen om 21u en
werd (na weksignaal GSM) wakker om 6u15, meer dan 9u slapen wat voor mij
uitzonderlijk is. Ik moet dus wel moe geweest zijn.
