Vandaag een mooie zonnige tocht van 92 km tot een 25 km van de
grens met Nepal langs ietwat rustiger wegen met dan toch af en toe van die
onmogelijke Indische stadjes. Door mijn goed gevoel kon ik alles eens rustig
observeren. Zo heb ik heel wat beroepen langs de straat kunnen observeren en in
beeld brengen.
Het voelde fijn aan, ik werd niet lastiggevallen. Wel
tientallen keren de klassieke drievraag: “Hello sir, how are you? What’s your country? For what
purpose? Thank you sir, goodby”
Ik heb overnacht in een wat beter hotel (35 €) en de obers
reageerden bij de minste blik of beweging van mij om te helpen. Dit was mijn
“butler”:
Zonder woorden:
Alle toektoeks leken zich hier in deze chaos te verzamelen:
En dit was nu eens een lekker kraampje. Allerlei hartelijke
koeken, zoetigheden…. Een heel zakje vol voor 1,2€:
Leek me een soort waarzeggerstent langs de weg:
Marmerbewerking en verkoop:
Enkele wetenswaardigheden. Wist je dat de inkom voor een
toerist naar de Taj Mahal 750 roepies kost (11 €) en voor een Indiër 10 roepies
(0,15 €) dit via aparte publieke loketten? Een nieuwe brommer kost 750 €, mijn
fiets (indien nieuw) min. 1000 €.
Kan je moeilijk een beroep noemen maar het is toch werken:
herbuikbaar afval verzamelen voor verkoop. Indiërs gooien alles gewoon op de
grond. Ik heb eens meegemaakt dat ik de schaaltjes van mijn eten keurig op een
toogje legde waarna een man ze gewoon op de grond gooide. Heel raar:
Bamboetransport in de vorm van ladders:
Lassen van aanhangwagen, dit zonder lasbril:
Dit was nu eens echt een shit-straat:
Lijkt een idyllisch beeld maar de werkelijkheid is anders:
De kinderen zijn hier tenminste rustig. Ze komen na een
tijdje aangewandeld, houden afstand en gaan weg als je het ze vraagt:
Een herinneringsbeeld aan een plaatselijke wijze. Let op de geheven vinger en de ogen die wat naar boven kijken:
Transport van zoon (kleinzoon?) en brandmateriaal:
De gekochte zoetigheden smaakten echt goed!
Een wat grotere steenbakkerij dan die artisanale van een
week geleden:
Visverkopers van verse (?) vis langs de straat:
Katoenverkoop:
Een Indiër met zakentalent (en zonnepanelen) als bloemen- en
plantenverkoper:
Deze weg ging verbreed worden waardoor 100den van deze
reuzen werden omgehakt terwijl het verkeer op deze weekdag nog niet eens zo
druk was. Onbegrijpelijk. Wat aparte veilige fietspaden zou beter zijn want
daar was plaats voor:
Koffers maken, plaat beslaan en snijden. Merk op dat al deze
beroepen zich langs de straat afspelen en dat ze dikwijls in hurkzit gebeuren:
Wat schaapjes en 2 herders op de weg:
Motorhelmen (mooi afgedekt voor het veelvuldige stof):
Banden “Erwin” maar dan in het klein:
Houtrecyclage. Hout werk vakkundig opgesplitst en afgebroken
voor hergebruik:
Kleurige zitbanken en tapijten. Ik had ze eerst apart
getrokken maar toen kwam de eigenaar er snel trots bijstaan:
Hier worden de ladders en raamwerk uit bamboe gemaakt:
Een spoorwegovergang in India. Ik kwam aangefietst en de
slagbomen gingen pardoes naar beneden (zonder verwittiging) waardoor ik hem
bijna op mijn hoofd kreeg. Normaal moet je dan rustig wachten zoals in België
maar hier niet. Iedereen wringt er zich onder met moto’s, duwkarren enz… De
trein komt zeer traag aangereden en geeft zich luid te kennen. Dit was dus de lokale
trein (op een andere route) die ik eens 9u genomen had:
Hier was pas feest geweest en lagen honderden bekertjes op
straat en een zwerm vogels zag nog een en ander lekkers liggen:
Romantische boekjes te koop:
Een laatnamiddag volleybalmatch. Mooi om zien:
Boomstammen ontschorsen en zuiveren:
De deze misschien? Het landschap is hier veel groener
geworden en vruchtbaarder. Ik denk ook dat dit een positieve invloed heeft op
de mentaliteit hier:
Fietstransport. De linkse man was nog een deel kaphout
tussen de zak en het fietskader aan het schuiven:
Een versierd aanbiddingsplaatsje:
Mijn vegetarische lunch heeft deze Mevrouw met de handen
vakkundig gemaakt: gemengd, gerold en in olie gebakken. Dan wat zout erop,
heerlijk!
Hier werd rijst gepeld, geroosterd… voor verder gebruik in
allerlei gerechten. Gekookt in melk met wat suiker zou ook heel lekker zijn
(rijstpap?):
En zo werkt dat:
Heel de dag houten takken in stukjes hakken voor keukenvuur
en wat verwarming. India kookt op vuurtjes waardoor er op veel plaatsen een
rokerige vuile lucht hangt ook door de vele scooters, auto’s, aftandse rook
uitstotende toektoeks…
Als ik zie hoeveel mensen hier een beter leven willen
opbouwen en wat ze daar allemaal voor nodig hebben (energie, grondstoffen, transport,
vlees…) dan zie ik geen oplossing voor het klimaatprobleem.
Samen met de
Chinezen zijn ze met bijna 2,3 miljard (5 x Europa) die allemaal meer willen
net als wij vroeger en nu nog. Ze zijn niet te stoppen zoals wij ook nooit
gedaan hebben de vorige eeuwen. Daarom mijn onderbouwd realisme: het klimaat
zal ook door deze 2 reuzen sterk veranderen.
