Een erg eenvoudig hotelletje in een klein stadje. Je moest
echt zoeken waar het lag. Zelfs de naam hotel stond niet aangeduid. Natuurlijk
betaal je dan maar 400 roepies of 3,5 €. De mensen waren heel vriendelijk, ik
heb goed gegeten ’s avonds en het comfort was voldoende.
’s Ochtends zat een stevige Nepalese dame al rustig te eten:
Mijn “badkamer” en mijn kamertje. De douche heb ik gelaten
wegens geen warm water. Ik heb wel goed geslapen en ben vroeg opgestaan om op tijd
te kunnen vertrekken:
Dit is een wat duistere foto van een zijstraatje waar je
naast de mist ook wel de walmen kan zien/ruiken die altijd maar over deze
stadjes hangt door de talloze houtvuurtjes:
Dit is een straatloper die een vast slaapplekje heeft voor
de deur van het hotelletje. Hij kreeg eten uit de keuken en lag roerloos in de
koude ochtend. De honden hielden hen gezelschap. Dit is ook Nepal:
Hier heb je overal metalen bruggen:
Een vrachtwagen in “evenwicht” langs deze mooie route:
Een stopplaats met feestzaal. Ik vond de tronen wat komisch:
Dit is het eerste zebrapad sinds het begin van mijn tocht
dat ik gezien heb of dat mij opgevallen is. Het wordt hier merkelijk drukker en het
zal nog erger worden richting Kathmandu. Ik heb trouwens mijn fluovestje met
opschrift www.stillewegen.be weer aangedaan:
En het eerste fietspad:
Mooi zicht vanuit een bergachtige weg:
Ik moest dringend en dit was de oplossing. Op zijn Nepalees
en ja, gewoon met de hand. Eens je dit gewoon bent gaat het vanzelf ;-). Het
was alleszins een opluchting:
Beelden vanuit deze machtige omgeving. Veel vrachtvervoer,
af en toe erg slechte weg, een hangbrug voor voetgangers, kinderen en vuur langs
deze drukke steenweg… En stilaan begon het te schemeren:
Zeer kleurrijke verkoopsartikelen die opeens opdoken. Ik had
ze nog niet in Nepal gezien:
Toen begon het echt te schemeren en wat gevaarlijk te worden
want het was nog minstens 10 km te rijden tot de eerste hotels in Mugling.
Zoals ik al zei: er biedt zich altijd een oplossing aan. Plots stopte spontaan
een bus die mijn fiets op het dak legde en bagage in de koffer. Ik heb me laten
brengen tot Kurintar na een voor mij waanzinnige tocht, kijkt u zelf maar
(video wel op zijn kant):
Ik zit hier nu voor een open haard aangestoken door
vriendelijke Nepalezen en maak gebruik
van het enige internet in dit stadje:een soort resort van 65 € wat voor deze streek duur is maar wel eens mag. Daarbij heb ik mijn blog en mails volledig kunnen bijwerken, oef!
